குலை நடுங்கும் ககொடுங்கனவிைிருந்து விழித்து
படுக்லகயில் எழுந்து அமர்ந்தேன்.
விழித்துக் ககொண்தே கனலவத் கேொேர முயன்தேன்
என்லன எல்தைொரும் லபத்ேியம் என்ேொர்கள்.
கனவின் மொமிசத் துண்டுகலையும் எலும்புகலையும்
சிறு சிறு துண்டுகைொக்கி
நனவுைகின் எலே இயந்ேிரத்ேில் தூக்கிப் தபொட்தேன்.
வழி மேந்து கேொலைந்து தபொன கனவின்
ேனிலமயொன இருண்ே கேருக்கைிைிருந்து
இன்னமும் நொன் கவைிதய வரதவயில்லை.
மலைப்பொம்பு தபொல் நீண்ே வரிலசயின் கலேசியில்
நொனும் தபொய் நின்தேன்.
எனக்கு முன்னொல் எல்தைொருதம
பொேி கனவில் விழித்து மீேி கனலவத் தேடி
புகொர் ககொடுக்க வந்ேவர்கள்.
குைத்ேில் வ ீழ்ந்து ஊேி கசொேத்துப் தபொன
சூரியலன மீன்கள் ேின்றுக் ககொண்டிருந்ேன.
பொேியில் கலைக்கப்பட்ே என் கனவு
இப்தபொது எங்தக தபொயிருக்கும்?
என் கனவு இன்தனரம்
மூழ்கிப் தபொய் இருக்குமொ?
பேந்து தபொய் இருக்குமொ?
தசொர்ந்து தபொய் எங்கொவது இலைப்பொேிக் ககொண்டு
இருக்குமொ?
— 7 கசப்ேமபர் 2020
